ഒരു പ്രവാസിയുടെ നൊമ്പരം ..

നാട്ടില്‍ ചെറിയ ഒരു ജോലി ഉണ്ടായിരുന്ന എനിക്ക്, വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടിയാണങ്കിലും അന്നന്നത്തെ കാര്യങ്ങള്‍ അല്ലലില്ലാതെ കഴിഞ്ഞു കൂടുമായിരുന്നു....അപ്പൊഴും ഭാര്യയുടെ വാക്കുകള്‍ കാതില്‍ മുഴങ്ങും
‘ഇക്കാ  നമുക്കൊരു പെണ്‍കുട്ടിയാ,,അവളെ നല്ല രീതിയില്‍ വിവാഹം കഴിപ്പിച്ച് വിടണ്ടെ...’ ഈ ചിന്ത ഭാര്യയ്ക്ക് മാത്രമല്ല എന്നെയും അലട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു... 
അപ്പൊഴും നാട്ടിലെ ചില കൂട്ടുകാര്‍ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു,, എടാ നീ എന്താ ഗള്‍ഫില്‍ പോകാന്‍ ഒരു ശ്രമം നടത്താത്തത്’ അപ്പൊഴൊക്കെ ഞാന്‍ അവരൊട് പറഞ്ഞു ‘ഇല്ല ഞാന്‍ ഗള്‍ഫിലേയ്ക്ക് ഇല്ല’..എന്റെ ഭാര്യയെയും മകളേയും പിരിഞിരിക്കാന്‍ എനിക്കാവില്ല....ഞാന്‍ ഗള്‍ഫിലേയ്ക്കു പോകുന്നത്  അവള്‍ക്കും സമ്മതമാകില്ല ഇല്ല ഞാനില്ല ‘ അവിടെ നിന്നും നിറകണ്ണുകളുമായാണ് ഞാനന്ന് വീട്ടിലേയ്ക് പോയത്...
 
     വിഷാദം നിറഞ്ഞ എന്റെ മുഖം കണ്ടിട്ടാണൊ എന്നറിയില്ല അവള്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു ‘എന്തു പറ്റി ഒരു വിഷമം പോലെ’ ‘’ ഇല്ല ഒന്നുമില്ല എന്നു പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ അകത്തേയ്ക്ക് പൊയി..
അന്ന് കിടക്കന്‍ നേരം അവള്‍ എന്നൊട് ചൊദിച്ചു ‘ഇക്കാ  ഞാനൊരു കാര്യം പറയട്ടെ’ ‘ അതിന് ഉത്തരമായി ഞാന്‍ ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു
.അവള്‍ പറഞ്ഞു’ ,ഇന്നു ഞാന്‍ തെക്കെതിലെ രസിയയെ  കണ്ടിരുന്നു അവളുടെ ഭര്‍ത്താവ് ഇപ്പൊള്‍ ഗള്‍ഫിലാ...അവിടെ നല്ല ശമ്പളമാ..അവരുടെ കടങ്ങളെല്ലാം തീര്‍ന്നു...‘
‘അതെയൊ നല്ല കാര്യം‘ ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ പറയുന്നതിന് മുന്‍പ്പെ അവള്‍ പറഞ്ഞു’നമുക്ക് രസിയയുടെ  ഭര്‍ത്താവിന്റ്ടുത്ത് പറഞ്ഞ് ഇക്കാക്ക്   ഒരു വിസ ശരിയാക്കിയാലൊ? ഒന്ന് അക്കരെ എത്തിയാല്‍ നമ്മുടെ ബുദ്ധിമുട്ടൊക്കെ തീരുമല്ലൊ..നിങ്ങള്‍ എന്തു പറയുന്നു?.’ ഇതു കേട്ടതും എന്റെ നെഞ്ച് പൊട്ടി പോകുന്നതായ് എനിക്ക് തോന്നി’ നീ എന്താ ഈ പറയുന്നത് നിന്നെയും മോളേയും പിരിഞ്ഞിരിക്കാനൊ...ഇല്ല എന്നെക്കൊണ്ടാവില്ല.....നിനക്ക് എങനെ തോന്നി എന്നൊട് ഇത് പറയാന്‍’
എന്റെ ഈ വാക്കുകള്‍ കേട്ടതും അവള്‍ പറഞ്ഞു ‘നമ്മുടെ ഈ അവസ്ഥയ്ക്ക് ഒരു പരിഹാരം ഞാന്‍ വിജാരിച്ചിട്ട് ഇതേ ഉള്ളൂ ‘എന്നെയു മോളെയും കുറിച്ചുള്ള വിഷമം കുറച്ച് നാളെ ഉണ്ടാകൂ..അവിടെ ചെന്ന് പുതിയ കൂട്ടുകാരൊക്കെ ആകുമ്പോള്‍ അറിയാതെ മാറിക്കൊള്ളും‘’
ഇല്ല എനിക്ക് അതിനാവില്ല നിനക്ക് കഴിയുമൊ എന്നെ പിരിഞ്ഞിരിക്കാന്‍‘ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
അപ്പൊള്‍ അവള്‍ എന്നൊട് പറഞ്ഞു’നമ്മുടെ മകളെ കുറിച്ച് ഓര്‍ക്കുമ്പൊള്‍ ആ വിഷമം സഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ’
ഇതെല്ലാം കേട്ട് ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു പണ്ട് ഗള്‍ഫ് ചിന്ത മനസ്സില്‍ വരുമ്പൊള്‍ എന്റെ ഭാര്യയെ പിരിഞ്ഞ് ജീവിക്കാന്‍ എനിക്കും എന്നെ പിരിയാന്‍ അവള്‍ക്കും കഴിയില്ല എന്നാണല്ലൊ?
എന്നെ പിരിഞ്ഞ് ഒരു നിമിഷം പോലും ഇരിക്കാന്‍ ഇവള്‍ക്ക് കഴിയില്ലാ എന്ന് വിജാരിച്ച ഞാനൊരു വിഢിയാണ്..... അങ്ങനെ ഗള്‍ഫിലേയ്ക് പൊകാന്‍ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു...അവള്‍ക്ക് അത് വളരെ സന്തൊഷമായി...എന്താണന്നറിയില്ല വിസയും എല്ലാം പെട്ടന്ന് റെഡിയാകുകയും ചെയ്തു.....അങ്ങനെ യാത്രയ്ക്കുള്ള ദിവസമടുത്തു
എന്റെ മനസ് നീറുകയായിരുന്നു..അപ്പോഴും വീട്ടിലെത്തുന്നവരെ സ്വീകരിക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു അവള്‍...
    
    ആ സമയം ഞാന്‍ ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു  ഞാന്‍ ഇവളെ  വിട്ടു പോകുകയാണ് എന്നിട്ടും ഇവള്‍ക്ക്  യാതൊരു വിഷമവും ഇല്ലല്ലൊ ദൈവമെ.....പെണ്ണിന്റെ മനസ്സ് ഇത്രയ്ക് ക്രൂരമാണൊ?
ഇങ്ങനെ ചിന്തിച്ചിരിക്കുപ്പൊഴാണ് എയര്‍ പോര്‍ട്ടിലേയ്ക്ക് പോകുവാനുള്ള വണ്ടി വന്നു എന്ന് ആരോ പറഞ്ഞത്..

   പെട്ടന്ന് വന്ന കരച്ചിലിനെ അടക്കികൊണ്ട് മുറിയിലേയ്ക് കയറി കട്ടിലില്‍ ഉറങ്ങികിടന്ന മകളെയെടുത്ത് ഒരു മുത്തവും നല്‍കി പുറത്തേയ്ക്ക് ഇറങ്ങുവാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പൊഴാണ് പെട്ടന്ന് എന്നെ ആരൊ പുറകില്‍ നിന്നു ശക്ത്തിയായ് കയറി പിടിച്ചത് ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പൊള്‍ കണ്ട കാഴ്ച,....പൊട്ടികരഞ്ഞുകൊണ്ട് എന്റെ ഭാര്യ് പറയുകയാണ്..’ വേണ്ടാ നിങ്ങള്‍ പോകണ്ടാ .. എനിക്ക് സഹിക്കാന്‍ കഴിയില്ല എന്നെ തനിച്ചാക്കിയിട്ട് പോകരുത്..അവള്‍ ഹൃദയം പൊട്ടി കരയുകയായിരുന്നു..ആ സമയം  ഞാന്‍ അടക്കിവെച്ചിരുന്ന ദുഖം കരച്ചിലായ് വരികയായിരുന്നു ..ഞാന്‍ അവളെ കെട്ടിപിടിച്ച് നെറുകയില്‍ ഒരു ചുംബനവും നല്‍കിയിട്ട് പറഞ്ഞു..’എന്തായാലും നമ്മള്‍ തീരുമാനിച്ചതല്ലെ ഇനി പോയാലല്ലേ  പറ്റുകയുള്ളൂ...നീ കരയുരുത് നീയാണ് എനിക്ക് ധൈര്യം തരേണ്ടത് ഒന്നുമല്ലങ്കിലും നമ്മുടെ നല്ലതിന് വേണ്ടിയല്ലെ’ അപ്പൊള്‍ അവള്‍ പറയുകയാണ്..’ഇല്ല എനിക്ക് കഴിയില്ല  നിങ്ങള്‍ പോകണ്ടാ....’എന്നും പറഞ്ഞ് അവള്‍ കൈയിലെ പിടി മുറുക്കുകയാണ് ..അവസാനം പയ്യെ അവളുടെ കൈയ്യുംതട്ടിമാറ്റി പൊട്ടിയ ഹൃദയവുമായ്,ഒന്നു തിരിഞ്ഞ് അവളെ നോക്കാനുള്ള ശക്ത്തിയില്ലാതെ ഞാന്‍ പുറത്തെയ്ക്ക് വന്ന് വാഹനത്തില്‍ കയറി,,,വണ്ടി നീങ്ങി തുടങ്ങിയതും അവള്‍ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് വീട്ടിനകത്തെയ്ക് ഓടുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു,അപ്പൊള്‍ ഞാനും പൊട്ടികരഞ്ഞുപോയി.........
അന്ന് എനിക്ക് അത് ആദ്യത്തെ അനുഭവമായിരുന്നു എന്നാല്‍ ഇന്ന് ...,വര്‍ഷങ്ങള്‍ നീണ്ട പ്രവാസ ജീവിതം ഇത് പോലത്തെ ഒരുപാട് യാത്രകള്‍ ,ഓരൊ പ്രാവശ്യവും യാത്ര പറയുമ്പൊള്‍ വിജാരിക്കും ഇത് അവസാനത്തെത് ഇനി ഇല്ല... പക്ഷെ കഴിയുന്നില്ല  കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല ഇന്നുവരെയും....